Pi number

عدد پی جزو قدیمیترین دستاوردها و کشفیات بشر در ریاضی بوده است. در سراسر دنیای متمدن گذشته که شامل مصر و بین النهرین و هند و چین و برخی نقاط دیگر بوده است بشر به جهت مشغول شدن با شهودی ترین شکل ریاضیات یعنی هندسه به ناچار درگیر مفهوم عدد پی و کاربرد آن بوده است.

بر اساس کشفیات بدست آمده از اهرام دوران قدیم مصریان باستان یعنی حدود 5500 سال قبل! آنها مقدار گویای 7/22 را برای محاسبات خود استفاده میکردند که باتوجه به دقت آن و دوره تاریخی آن بسیار شگفت انگیز است!!!

هرچند بابلیها در همسایگی آنها در قرون بعدی از عدد 3 برای محاسبات دایره استفاده می کردند اما آنها میدانستند که این عدد تقریبی است و مقدار دقیقتر آن را حدود 3800 قبل بصورت یک کسر استفاده میکردند.

بعدها مصریان تقریبهای درستتری برای عدد پی بدست آوردند.

هندیان در بخش ستاره شناسی کتاب شاتاپاتها براهمانا نوشته یاجناوالکیا که پدر فلسفه هندو است از مقدار کسری دقیقتری برای عدد پی استفاده کردند که حاکی از اشراف کامل هندیان بر ریاضیات حتی بسیار جلوتر از زمان خود در 2600 سال قبل بوده است.

در حدود همان قرون ارشمیدس برای محاسبۀ عدد پی، یعنی نسبت محیط دایره به قطر آن روشی به دست آورد و ثابت کرد که عدد محصور مابین ۷/22 و ۷۱/223 است. روش او بر پایه تقریب زدن مساحت دایره بوسیله یک چند ضلعی منتظم محیطی و یک چند ضلعی منتظم محاطی استوار است.

لیو هوی در چین باستان در دورهٔ سه پادشاهی در کتاب نه فصل دربارهٔ هنر ریاضیات الگوریتمی برای محاسبه عدد پی معرفی کرد که به نام خودش معروف است و قرنها کاربرد داشت.

آریابهاتا که اولین نفر در حوزه ریاضیدان – منجمانی می‌باشد که از دوره کلاسیک ریاضی و نجوم هندی است نیز تقریبی با دقت بسیار بالا برای عدد پی ارائه داد. علاوه بر آن او توانست محیط کره زمین را هم با آن عدد حساب کند که دلالت بر اعتقاد او در آن دوران به گرد بودن زمین دارد. او علاوه بر عبارت تخمین برای عدد پی از عبارت گنگ بودن برای توصیف عدد پی استفاده میکرد که بعدها بع دسته بزرگی از اعداد حقیقی اطلاق شد.

این موضوع را در پستهای بعدی «آیا میدانید» ادامه خواهیم داد…