بهرهٔ هوشی روشی برای سنجش هوش انسان است. بهره هوشی عددی با میانگین ۱۰۰ و انحراف معیار ۱۵ می‌باشد. از این رو در رده‌بندی و تقسیم هوش، به صورت میانگین حدود ۷۰  درصد از مردم دارای هوش میانه هستند.

یکی از روش‌های رایج برای اندازه‌گیری بهره هوشی، استفاده از ابزار ماتریس‌های پیش‌رونده است. این آزمون که در سال ۱۹۳۸ توسط پن‌روز و ریون ساخته شده‌است دارای ۶۰ سؤال تصویری است که فرد آزمون دهنده در زمان مشخصی باید آنها را حل کند.

البته با مطالعات زیادی که در حوزهٔ روانشناسی بعمل آمده ابعاد دیگری نیزی علاوه بر آیکیو برای سنجش هوش افراد قابل بررسی میباشد که تحت عنوان نظریه هوش‌های چندگانه تعریف شده است و درنتیجه آزمون‌های هوش از بررسی آی کیو فراتر رفته است. از جمله انواع هوش می‌توان به هوش جسمانی، هوش عقلانی، هوش هیجانی و هوش معنوی اشاره کرد.

عوامل موثر بر هوش افراد جدای از عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی متعددی را شاما میشود. وضعیت تغذیه‌ای به خصوص در دوران کودکی، استرس‌ها و تروماهای روانی، فقر عاطفی و ارتباطی و کمیت و کیفیت تحصیلات همگی بر ضریب هوشی تاثیر می‌گذارند.

بدیهی است که بهره هوشی، علاوه بر افراد برای جمعیتها نیز قابل اندازه گیری است. بر پایه مطالعات گوناگون مشخص شده است که باهوش‌ترین مردم دنیا در شرق آسیا و کم هوش ترین مردم نیز در جنوب آفریقا زندگی میکنند.

در سال ۲۰۰۲ میلادی، کتابی نوشتهٔ ریچارد لین و تاتو ون‌هانن منتشر گردید به نام بهرهٔ هوشی و ثروت ملت‌ها. به ادعای نویسندگان این کتاب درآمد سرانه کشورها با میانگین هوش آن‌ها رابطه مستقیم و مثبتی دارد، به گونه‌ای که هرچه مردم یک کشور باهوش‌تر باشند میانگین درآمد و ثروت آن‌ها بالاتر است.

اما سوال اصلی اینجاست که آیا این رابطه مستقیم به صورت معکوس آن هم محتمل است؟

شما هم نظر خودتون رو در قسمت کامنتها با ما به اشتراک بگذارید

IQ and the Wealth of Nations

https://worldpopulationreview.com/country-rankings/average-iq-by-country